«οποιος δεν εκλεψε ποτε του λεμονι,
να σηκωσει το χερι»
ΤΗΣ ευαγγελιασ χαραλαμπους
Λίγα λόγια για το διήγημα:
Ψηφιακή έκδοση
Read Library
Ένα διήγημα για τη Λέσχη των αθεράπευτα ευαίσθητων. Για τη Νιόβη, που επαγγέλλεται δικαστής, κι όμως αγαπάει την κλεψιά των λεμονιών. Για τη γειτόνισσα, που τη στήνει στον τοίχο. Για την ηθική, που είναι ένα λάστιχο που τεντώνεται ενίοτε κατά το δοκούν. Για τον κύριο που ζει σε ένα ημιεγκατελειμμένο σπίτι, σε καθεστώς πλήρους παραίτησης. Για τις τρυφερές σχέσεις μεταξύ των γειτόνων. Η γειτονιά, ένας πυρήνας-χωνευτήρι ετερόκλητων τύπων, ιδεών, «στρατοπέδων» με ανθρώπους που κουνάνε το δάκτυλο και αντίθετων στρατοπέδων, με ανθρώπους που φέρουν κάτι άλλο σ’ αυτό τον κόσμο, οι crème de la crème. Μια μικρή «παρανομία» κάνει τη ζωή τους γλυκιά σαν φρέσκια σπιτική λεμονάδα.
«…Τρέχει με ρυθμό αλέγκρο, ακούει μέσω ακουστικών κουβανέζικη μουσική και είναι αλλού. Σε μισή ώρα θα ξυπνήσει η άλλη της ζωή, η τετράγωνη, αλλά για την ώρα δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να πάρει την πρωινή δόση αλητείας. Σταματάει έξω από το γνωστό, μάλλον εγκαταλελειμμένο σπίτι με τις λεμονιές και την μπλε πόρτα. Ρίχνει μια ματιά στα γρήγορα, μην την πάρει κανένα μάτι, και πλησιάζει τα λεμόνια με σβέλτες κινήσεις.
Την ώρα που τα κόβει νιώθει μια τέτοια ηδονή, που συνδέεται με κατώτερα ένστικτα. Σαν να κόβει το νήμα της ζωής ενός πλάσματος, ηδονή και ναυτία μαζί. Μια αίσθηση υπεροχής και την ίδια στιγμή μια πλήρης συναίσθηση μικροπρέπειας.[…] Δεν θυμάται να ένιωθε ποτέ τόσο ζωντανή, όσο τη στιγμή που αποσπάει τα λεμόνια από το δέντρο.
«Καλέ! Σαν δεν ντρέπεστε!»
[…] Θέλει να της πει πως εδώ και μια βδομάδα παραφυλάει στις έξι το πρωί και την περιμένει, την παρακολουθεί πίσω από τις γρίλιες. Και τι να της πει; Πόσο απαραίτητες τού είναι αυτές οι κλοπές;
Γεμίζει το καλάθι μέχρι τέρμα και της το προσφέρει.
«Σας παρακαλώ πολύ, δεχτείτε τα. Τα λεμόνια μου είναι δικά σας».
Το ηλεκτρονικό βιβλίο διανέμεται από την εφαρμογή Read Library .
Βρείτε το εδώ (το link ανοίγει από κινητά και tablets).
Κατεβάστε την εφαρμογή σε κινητά και tablets,
για τεχνολογία iOS εδώ
για τεχνολογία Android εδώ
Ψηφιακή έκδοση
Read Library
Ένα διήγημα για τη Λέσχη των αθεράπευτα ευαίσθητων. Για τη Νιόβη, που επαγγέλλεται δικαστής, κι όμως αγαπάει την κλεψιά των λεμονιών. Για τη γειτόνισσα, που τη στήνει στον τοίχο. Για την ηθική, που είναι ένα λάστιχο που τεντώνεται ενίοτε κατά το δοκούν. Για τον κύριο που ζει σε ένα ημιεγκατελειμμένο σπίτι, σε καθεστώς πλήρους παραίτησης. Για τις τρυφερές σχέσεις μεταξύ των γειτόνων. Η γειτονιά, ένας πυρήνας-χωνευτήρι ετερόκλητων τύπων, ιδεών, «στρατοπέδων» με ανθρώπους που κουνάνε το δάκτυλο και αντίθετων στρατοπέδων, με ανθρώπους που φέρουν κάτι άλλο σ’ αυτό τον κόσμο, οι crème de la crème. Μια μικρή «παρανομία» κάνει τη ζωή τους γλυκιά σαν φρέσκια σπιτική λεμονάδα.
«…Τρέχει με ρυθμό αλέγκρο, ακούει μέσω ακουστικών κουβανέζικη μουσική και είναι αλλού. Σε μισή ώρα θα ξυπνήσει η άλλη της ζωή, η τετράγωνη, αλλά για την ώρα δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να πάρει την πρωινή δόση αλητείας. Σταματάει έξω από το γνωστό, μάλλον εγκαταλελειμμένο σπίτι με τις λεμονιές και την μπλε πόρτα. Ρίχνει μια ματιά στα γρήγορα, μην την πάρει κανένα μάτι, και πλησιάζει τα λεμόνια με σβέλτες κινήσεις.
Την ώρα που τα κόβει νιώθει μια τέτοια ηδονή, που συνδέεται με κατώτερα ένστικτα. Σαν να κόβει το νήμα της ζωής ενός πλάσματος, ηδονή και ναυτία μαζί. Μια αίσθηση υπεροχής και την ίδια στιγμή μια πλήρης συναίσθηση μικροπρέπειας.[…] Δεν θυμάται να ένιωθε ποτέ τόσο ζωντανή, όσο τη στιγμή που αποσπάει τα λεμόνια από το δέντρο.
«Καλέ! Σαν δεν ντρέπεστε!»
[…] Θέλει να της πει πως εδώ και μια βδομάδα παραφυλάει στις έξι το πρωί και την περιμένει, την παρακολουθεί πίσω από τις γρίλιες. Και τι να της πει; Πόσο απαραίτητες τού είναι αυτές οι κλοπές;
Γεμίζει το καλάθι μέχρι τέρμα και της το προσφέρει.
«Σας παρακαλώ πολύ, δεχτείτε τα. Τα λεμόνια μου είναι δικά σας».
Το ηλεκτρονικό βιβλίο διανέμεται από την εφαρμογή Read Library .
Βρείτε το εδώ (το link ανοίγει από κινητά και tablets).
Κατεβάστε την εφαρμογή σε κινητά και tablets,
για τεχνολογία iOS εδώ
για τεχνολογία Android εδώ
Η Ευαγγελία Χαραλάμπους γεννήθηκε το 1980 στην Πάφο (Κύπρος). Σπούδασε Ελληνική φιλολογία (E.K.Π.Α.) και θέατρο στο «Νέο Ελληνικό Θέατρο» του Γιώργου Αρμένη. Κατέχει Μεταπτυχιακό και Διδακτορικό δίπλωμα στην Ηθική φιλοσοφία (Ε.Κ.Π.Α.). Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά (Ηθική, C.S.R). Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις, εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτης και ως επιμελήτρια σε περιοδικά σε Κύπρο και Ελλάδα. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς σε Ελλάδα και Κύπρο. Συμμετείχε σε Ανθολογίες: «Ιστορίες για την Ελλάδα», εκδόσεις Fortezza, «Άνθρωπος δίχως προσωπείο», εκδόσεις Καλλιτεχνείον, Ποιητική Ανθολογία Καρπασίας, (Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου). Η συλλογή παραμυθιών της με τίτλο Τζόκο, ο γρύλος και το καραβάνι με τις ιστορίες διακρίθηκε από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού-Νεανικού Βιβλίου (2021) και είναι υπό έκδοση. Διηγήματα, άρθρα και παραμύθια της υπάρχουν στο λογοτεχνικό blog lemilou.blogspot.com, σε λογοτεχνικά περιοδικά: 121 words, Άνευ, koukidaki.gr., diastixo.gr, hartismag, ftactalart, monoklread.gr, peri ou.gr, Literature.gr, paideia.news και εφημερίδες (Καθημερινή, Φιλελεύθερος, Limassol Today) κ.λπ. Εργάζεται στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου και το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο Κατακαλόκαιρο, από τις εκδόσεις Μωβ Σκίουρος (Αθήνα, Οκτώβρης 2021) μπήκε στη Βραχεία Λίστα για τα Κρατικά Βραβεία Μυθιστορήματος Κύπρου (2021) . Για το μυθιστόρημα διαβάστε εδώ.